Selecteer een pagina

Het is iets anders dan duwen en trekken om iets voor elkaar te krijgen.

Het is ook iets anders dan alles laten waaien.

Organisch creëren zou je het kunnen noemen en dat begint bij een verlangen.

Je koestert het verlangen zonder direct in actie te gaan. Je geeft je verlangen aandacht. En je volgt je ingevingen.

En als er beren op je weg verschijnen, wordt het interessant! Als vanzelf heb je waarschijnlijk de neiging om te gaan vechten of vluchten. Zo hebben we dat geleerd. En dan ben je weg uit de flow.

In plaats daarvan kan je ook terug naar binnen, terug naar je verlangen. En als het binnenin rustig is, wordt de volgende stap duidelijk.

Steeds een evenwicht tussen focus maar geen overdreven wilskracht.

Aandacht is hier een prachtig woord. Het drukt precies uit wat daar tussenin zit. Het is zachter dan focus en vloeiender dan wilskracht. Aandacht laat dingen groeien, als vanzelf.

Schijnbaar moeiteloos. Vanuit een stil midden.

In je lijf heeft dit een plek. Sommigen noemen het Ki of Chi, anderen Hara, je bron of je energiecentrum.

Dat stille midden van je eigen lijf kun je zien als het windstille oog van een storm. Een plek waar creëren wordt geboren en als vanzelf groeit… zolang jij erbij kan blijven en het aandacht geeft. Niets meer en niets minder.

Wilde dieren kunnen glashelder spiegelen of je hier bij bent. Dat gebeurt regelmatig in het bos.

Vanuit dat stille midden kon ik contact maken met deze hagedis en hem zelfs aanraken. Maar toen ik in wilskracht ging en actief wilde gaan aaien en proberen of hij echt wel leefde, was hij razendsnel weg. Dank voor deze les!

Creëren vanuit de flow kan je leren. Door steeds weer terug te gaan naar je eigen stille midden en je verlangen dat daar woont.