Selecteer een pagina

Of toch eigenlijk liever niet?

Als ik me afgewezen voel, of niet gezien, of iemand doet me veel pijn, dan reageert mijn systeem vaak: ik doe ‘t wel alleen. Dat werkt (op korte termijn) erg goed. En dat kan ik ook heel goed. Het heeft me als ondernemer ook heel veel opgeleverd. En toch, er schuurt ook iets. En flink ook. Want alleen voelt echt alleen. Soms is dat heerlijk. Maar vaak, en zeker op de langere termijn, voelt samen veel rijker voor me. Mooie momenten en ervaringen delen maakt het moment nóg mooier en voller. En…dan moet ik dus wel steeds opnieuw het ‘risico’ nemen dat me weer pijn wordt gedaan, dat ik weer pijn ga voelen. dat ik me weer afgewezen of niet gezien voel. Leven is het risico nemen dat het (soms ook) pijn gaat doen. Echt verbinden gaat alleen als ik het ‘risico’ neem dat het ook weer een keer pijn gaat doen. En in je lijf is die pijn en de reactie daarop, het ‘alleen doen’, opgeslagen. Trauma zit niet alleen in je hoofd, maar zit ook fysiek in je lijf. En daardoor kan je het ook via je lijf en oefeningen met je lijf zachter maken. Bijvoorbeeld door deze eenvoudige en krachtige leun-oefening; jouw lichaam mag fysiek beetje bij beetje ervaren dat je helemaal opgevangen wordt als je steun nodig hebt. Alleen ga je sneller. Samen kom je verder. Samen verlangt meer lef en jij bepaalt of je dat ‘risico’ wil nemen. Hier ben je welkom om te oefenen 🔥☀️

Foto: Levend Lijf Weekend op Terschelling.