
Vandaag gaat het in deze nieuwe serie van krachtdieren over de lama. Een eerbetoon aan dit zachtaardige en lichtvoetige dier dat heel duidelijk en zonder geweld haar grenzen aan kan geven!
Als de vos van de Andes haar jong bedreigt, gaat ze liever niet rennen, en al helemaal niet trappen of bijten. Ze blijft staan, maakt haar nek nog wat langer, haalt voor de zekerheid alvast een beetje maagsap naar boven. Nu weet de vos dat het menens is. En als dat nog niet genoeg is, zal ze spugen. Maagzuur, goed gemikt, recht in zijn ogen. Maar pas als het echt niet anders kan. Meestal is haar houding en overtuigingskracht voldoende.
De lama is een van de vele prachtige krachtdieren die we op reis zullen tegenkomen!
Stuk voor stuk hebben deze dieren hun Inca-symboliek, die niet alleen uit oeroude wijsheid stamt, maar ook intuïtief vaak heel logisch is. Als je kijkt, kan je het zien.
Ik hou echt zo van die lama, met haar eigen-wijze hoofd, vol humor en eigenwaarde. Relativerend, aaibaar en tegelijk heel bewust van haar eigen grenzen.
Wat raakt de lama bij jou?