Selecteer een pagina

Wilde dieren zijn bijna overal op aarde bang voor mensen. Maar niet op deze paradijselijke Galapagos-eilanden. De dieren hier doen heerlijk hun ding, met of zonder mensen. Als grote dierenvriend is dat een indrukwekkende ervaring. Ik heb hand in poot gezwommen met een zeeschildpad, tussen de leguanen op het strand gelegen en deze zeeleeuwen gestreeld. De dieren lieten zich niet storen.

Omdat ze niet bang zijn, blijven ze zichzelf. Hoeven niet te vluchten of aan te vallen.

Dat bracht me een diep inzicht.

‘Toevallig’ leerde ik afgelopen maand de principes van de Polyvagaal-theorie verder kennen.

Daarin wordt er vanuit gegaan dat een mens 3 belangrijke zenuwstelsels heeft waarop hij zelf invloed heeft: ventraal, sympathisch en dorsaal. De details voeren voor nu te ver , maar kortgezegd komt het erop neer dat een mens (en een dier denk ik ook 😉) alleen werkelijk kan verbinden, kan ontplooien en haar of zijn essentie kan ontwikkelen als die zich veilig voelt…als coach, maar ook persoonlijk voor mezelf, is dat dus mijn allereerste aandachtspunt: wat is er nodig om je veilig te voelen?

Net als deze dieren: als je niet bang hoeft te zijn, niet hoeft te vluchten, niet hoeft aan te vallen, niet hoeft te winnen, niet hoeft te presteren of zielig te doen, niet hoeft te haasten, en vul maar in…. dan is er ineens en vanzelf alle tijd, liefde en ruimte om jezelf te zijn.

Het begint bij de vraag: wat heb jij van jezelf nodig om je veilig te voelen?

Dat kan bijvoorbeeld zoiets schijnbaar eenvoudigs zijn als toestemming (van jezelf😉) om nee te mogen zeggen, of juist om ja te mogen zeggen…

Ik ben nieuwsgierig ☀️