
S*ksualiteit is nog steeds een taboe in onze maatschappij en nog meer binnen de meeste kerken. Enkele moderne kerken uitgezonderd gelukkig.
Ik ben geboren en opgegroeid in een best wel christelijke omgeving, en heb het ontkennen en wegdrukken van s*ksualiteit als behoorlijk ondermijnd ervaren. Schuld, schande en schaamte en als gevolg veel stiekem. Ondermijnend, vooral voor mijn levensenergie.
Terwijl we allemaal uit seksualiteit zijn geboren. Dat kan niet anders dan heel krachtig en goddelijk zijn.
Nu hadden de Spanjaarden hier in Peru de gewoonte om kerken te bouwen precies op heilige plekken van de inheemse bevolking. Zo ook bij deze vruchtbaarheidstempel. Vruchtbaarheid en s*ksualiteit worden hier in de lokale cultuur juist omarmd als heel belangrijk en gewoon.
Deze kerk hier op de oude vruchtbaarheidstempel is een bijzondere kerk. Bij deze kerk staat er geen kruis of haan bovenop, maar zoals je ziet, een fallus. Ik verzin het niet, niet gephotoshopt, het is echt waar!
De p*nis bovenop de kerk schudde al mijn denkbeelden door elkaar. Die andere cultuur verfrist. En hoe! Dat vind ik zo prachtig en krachtig hier in Peru. Ik realiseerde me dat voordat s*ks in de kerk een taboe werd, het ook daar een heel belangrijk onderdeel van aardse spiritualiteit was.
Je ziet dat aan de symboliek van het kerkgebouw zelf: de vorm van het kruis waarin de kerk werd gebouwd, symbool voor het vrouwelijke geslacht. En de kerktoren, symbool voor het mannelijke geslacht. Het ontvangende en het gevende deel, verenigd in één gebouw. En als die twee krachten samensmelten, ontstaat het leven zelf. Heiliger bestaat niet, zou ik zeggen.
Als ik dat idee echt door laat dringen, wordt een kerkgebouw ineens een stuk levendiger voor me
Op de tweede foto zie je een aantal fallussen die uit de oorspronkelijke vruchtbaarheidstempel zijn verplaatst, en gelukkig nog wel behouden zijn gebleven. De levensenergie is hier volop voelbaar!
