Selecteer een pagina

Ook vandaag weer spiegelt de natuur me prachtig: de tranen hangen als kerstballen aan de naalden.

In deze tijd van bezinning komt er ook verdriet naar boven. Eerst lijkt het verdriet en de boosheid te gaan over iets wat me is aangedaan, actief of passief door anderen. En als ik die afpel, gaat het verdriet over wat ik mezelf niet gegund heb. Zo wordt het lichter en dichter bij mezelf. Behapbaar. Ik krijg er invloed op. Een keuze in. En het geeft richting.

Zoals de soefies zeggen: verdriet is als een richtingaanwijzer. Omarm het. Het wijst de weg naar een verlangen.