
Terwijl ik een blog schrijf over dieren en wat zij ons kunnen spiegelen, fladdert deze vlinder naar me toe…
Dan zijn er eigenlijk geen woorden meer nodig, en toch… hier mijn tekst:
Verbinden vanuit de flow heeft niets te maken met duwen en trekken. En ook niet met alles laten waaien. Het begint bij een verlangen waar je aandacht naar toe brengt, zonder direct in actie te gaan.
En als er beren op je weg verschijnen, wordt het interessant! Als vanzelf zul je de neiging hebben om te gaan vechten, vluchten, verstijven of verzorgen. Zo regelt ons zenuwstelsel dat automatisch voor ons om ons ‘veilig’ te houden. Als er echt gevaar is, is dat een geweldige reactie… alleen niet als je op zoek bent naar verandering. Verandering is per definitie spannend voor je zenuwstelsel. Daar kan je hoofd helpen om een bewuste andere keuze te maken. Je zenuwstelsel zal vanzelf volgen en stapje voor stapje ontspannen.
Verbinding vanuit de flow vereist een evenwicht tussen spanning en ontspanning. Geen focus, maar aandacht. Geen wilskracht, maar intentie. Verbinding wordt moeiteloos voelbaar.
Dieren spiegelen glashelder of je hier bij bent. Als je in de staat van aanwezigheid, intentie en aandacht bent, ben je veilig voor een dier en zal hij niet vluchten. En zodra je in wilskracht en focus terecht komt, ga je lijken op een jagend roofdier en wordt je onveilig voor het dier en zal hij vluchten. En … bij mensen werkt het net zo. Van teveel focus en wilskracht, van jezelf of van anderen, raakt een mens in de stress.
Vanuit intentie en aandacht kan je letterlijk en ook figuurlijk contact maken met de vlinder en de hagedis en hem zelfs aanraken. Of met een wilde vogel. En ook met de mensen om je heen.

